Vorige week demonstreerden groentetelers in Numansdorp tegen de in hun ogen exorbitante marges tussen de prijzen die zij voor hun producten krijgen en de uiteindelijke winkelprijzen. Witlof bijvoorbeeld waar telers 2 gulden per kilo voor kregen, lag in de winkel voor 4,73 gulden. Nou nou, wat een schandaal zeg. Zelfs met het eenvoudigste cursusje Economie voor Beginners lijkt mij de redelijkheid van een dergelijke marge eenvoudig verdedigbaar.
Sterker zelfs: de telers zouden blij moeten zijn dat de consument flink moet blijven betalen voor zijn groenten en fruit. Stel je voor dat de winkelprijzen in tijden van apert overaanbod net zo hard zouden kelderen als de telersprijzen. Dat zou het spul in de ogen van de consument pas echt reduceren tot een laagwaardig massaproduct. En als de winkelprijzen na een tijdje dan weer omhoog zouden moeten, zou het gemor natuurlijk niet van de lucht zijn.
De prijzen moeten hoog blijven en moeten liefst gestaag stijgen. Om te zien hoe dat moet, moeten de klagende telers maar eens een weekendje naar Parijs. Daar is sinds vorige week de groentekaart van driesterrenchef Alain Passard groot gastronomisch nieuws. Hij heeft 99 procent van zijn vis- en vleesgerechten geschrapt en verkent nu met peen, prei, tomaat en venkel de grenzen van de menselijke smaakpapillen. Dát is pas een opwaardering van groente en fruit.
Maar rechtgeaarde Hollandse kleikoppen zullen waarschijnlijk alleen maar kunnen zeuren over de marge op een groentemenuutje van 250 gulden per couvert.
Rik Prikkel, 5/2001
Geen opmerkingen:
Een reactie posten